Antioxidanten, bij voorkeur in de vorm van natuurlijke stoffen, zijn van essentieel belang om de cel gezond te houden en de aanvallen van vrije radicalen, die dag in dag uit plaatsvinden, tegen te gaan. Vooral vitamines spelen hierbij een centrale rol. De bekendste celbeschermers zijn vitamine C, E, betacaroteen en het mineraal selenium. Vitamine E is als belangrijkste vetoplosbare antioxidant in elk celmembraan aanwezig en heeft als helper voldoende vitamine C nodig. Als radicalenvanger beschermt vitamine E organen als de lever, de hersenen en het hart, maar ook de bloedcellen en het spierstelsel. Daarom is vitamine E, in combinatie met vitamine C, een van de belangrijkste vitaminen. Deze vitale antioxidanten houden het verouderingsproces op afstand, zijn verantwoordelijk voor fysieke prestaties en kunnen vroegtijdige veroudering tegengaan. Helaas zijn er een aantal negatieve invloeden die de vitamine E voorziening aantasten. Daartoe behoren een ongezond dieet en een ongunstige levensstijl, factoren die een toenemende oxidatieve stress in de lichaamscellen veroorzaken. Als er niet voldoende celbeschermende vitamine E aanwezig is, wordt het afbraakproces van het lichaam versneld.

Vitamine C is ook nuttig bij de bescherming van lichaamscellen, omdat het de natuurlijke immuniteit van het lichaam versterkt en zorgt voor de regeneratie van vitamine E. Bèta-caroteen speelt ook een belangrijke rol bij het tegengaan van vrije radicalen. Andere vitaminen, vooral die van de vitamine B-klasse, zijn niet alleen actief als antioxidant, maar ondersteunen ook talrijke mechanismen in de cel om zich tegen vrije radicalen te beschermen. Selenium is een essentieel spoorelement, dat helpt bij de productie van enzymen die belangrijk zijn voor de bescherming van het lichaam. Daarnaast zijn er nog andere mineralen (mangaan, magnesium, chroom, jodium, enz.), die belangrijke co-factoren zijn voor de celbescherming.

Naast oxidatieve stress is chronische ontsteking het tweede mechanisme waardoor een cel of een orgaan – en dus het hele organisme – vroegtijdig veroudert of vatbaar wordt voor bepaalde ziekten. Er zijn ook verschillende stoffen die ontstekingen tegengaan. Het bekendste product is ongetwijfeld Aspirine®, dat ontstekingen op verschillende manieren tegengaat. Vergelijkbare effecten kunnen ook worden bereikt door het gebruik van specifieke fytonutriënten, die over het algemeen worden gewonnen uit zuidvruchten. Bepaalde groenten of landbouwgewassen zoals groene thee, kool en knoflook bevatten stoffen die enzymen blokkeren die chronische ontstekingen in de hand werken of in stand houden. Zoals bij bijna alle fysiologische processen in organismen, is het ontstekingsproces onderhevig aan specifieke tijdschommelingen gedurende de dag. Daarom is het belangrijk om de verschillende ontstekingsblokkers op het juiste moment van de dag of nacht te gebruiken, zodat het effect optimaal is en tegelijkertijd andere stoffen niet worden gehinderd.

Een chronobiologische benadering van de therapie kan ook worden toegepast bij cellen die niet langer deel uitmaken van de natuurlijke levenscyclus. Enerzijds heeft deze chronotherapie tot doel de gezonde cellen te beschermen tegen de momenteel gebruikte geneesmiddelen die in staat zijn te doden. Anderzijds verhoogt de chronotherapie de doeltreffendheid van de behandeling tegen tumorcellen. Het eerste kan worden bereikt door het chronobiologisch juiste gebruik van anti-oxidanten of ontstekingsremmende stoffen. Bovendien hebben veel van de tegenwoordig gebruikte chemotherapieën een zogenaamd therapeutisch venster. Als ze op het juiste moment van de dag worden gebruikt, zijn ze aanzienlijk effectiever en hebben ze ook minder bijwerkingen. Naast deze optimalisering van de therapie kunnen ook natuurlijke stoffen worden gebruikt waarvan wordt gezegd dat zij effectmechanismen vertonen.

Bepaalde tumorcellen hebben specifieke genen, of gensecties, die zo veranderd zijn dat ze niet meer kunnen worden afgelezen. Wanneer de fytonutriënt dit gen reactiveert, kan de cel de geprogrammeerde celdood inleiden. Andere stoffen leiden ertoe dat het DNA (de plaats waar de celprocessen worden geregeld) gevoeliger wordt voor antikankerstoffen. Weer andere fytonutriënten reguleren de expressie van specifieke modulatoren binnen tumorcellen, waarmee ook de natuurlijke celdood kan worden geïnitieerd. Al deze werkingsmechanismen reiken tot in de gestoorde cellen; met andere woorden, zij reiken tot in de tumorcellen en niet tot in de gezonde cellen. Net als bij de hierboven beschreven chemotherapieën, hebben ook deze fytonutriënten een ideaal tijdstip waarop zij een optimale werkzaamheid kunnen bereiken.